جنگنده ی AIDC F-CK-1 Ching-kuo یک جنگنده ی برتری هوایی تک نفره تایوانی است که در کشور سازنده به عنوان جنگنده ی ملی دفاعی ( IDF ) شناخته می شود . این جنگنده با دارا بودن قابلیت چند وظیفگی ( Multirole ) نام خود را از اولین رئیس جمهور تایوانی آقای چیانگ چینگ کو (Chiang Ching-kuo ) برگرفته است . Primary Function: Air-to-air missile Power Plant: Solid propellant Length: 2.87 m Weight: 90 kg Diameter: 127 mm Warhead: Blast/fragmentation Guidance: IR ( هدایت مادون قرمز ) Date Deployed: 1993 Primary Function: Air-to-air missile Power Plant: Solid propellant Length: 3.60 m Weight: 190 kg Diameter: 203 mm Warhead: 30 kg Blast/fragmentation Guidance: midrange inertial guidance, terminal radar guidance Range: 60 km Date Deployed: 1999
اولین پرواز این جنگنده در سال 1989 میلادی انجام شده و در سال 1994 این جنگده به خدمت نیروی هوایی تایوان در آمده ، و تمام 130 فروند از این جنگنده تا سال 1999 ساخته شده اند .
کار ساخت این جنگنده پس از آن شروع شد که تایوان برای جایگزینی جنگنده های اف 5 ( F-5 II ) خود در خواست خرید جنگنده ی اف 20 کوسه ببری ( F-20 TigerShark ) و سپس جنگنده اف 16 فالکون ( F-16 Falcon ) را به ایالات متحده داد ولی ایالات متحده ی آمریکا تحت فشار جمهوری خلق چین از فروش این جنگنده ها به تایوان امتناع کرد . بنا براین تایوان تصمیم به ساخت یک جنگنده ی سبک بومی گرفت . طراحی و ساخت این جنگنده به وسیله ی موسسه ی توسعه ی صنعت هوایی ( AIDC ) واقع در شهر تایچانگ تایوان و همچنین با کمک های فنی موسسه ی دفاعی آمریکا ، انجام گرفته است
توسعه
مطالعات اولیه برای جایگزینی جنگنده های اف – 5 و اف 104 ( F-104 ) نیروی هوایی تایوان با آغاز پروژه ی ساخت جنگنده ی بومی XF-6 ، که بعدها به نام یینگ و یانگ ( Ying Yang ) تغییر نام داد آغاز شد .
در اواخر دهه ی هفتاد و پس از اینکه ایالات متحده ی آمریکا روابطش را با جمهوری خلق چین به صورت رسمی در آورد و پیمان دو سویه ی نظامی با تایوان را به پایان رساند ، رئیس جمهور وقت تایوان ، آقای چیانگ چینگ کو تصمیم گرفت که صنایع نظامی بومی را گسترش دهد و به همین دلیل در 28 آگوست سال 1980 به موسسه ی توسعه ی هوایی تایوان دستور ساخت یک جنگنده ی بومی را داد . البته ROCAF تقدم طرح XF-6 را در اولویت پائین تری نسبت به طرح XA-3 ( جنگنده ی هجومی لِی مینگ – Lei MIng ) نهاد چون اعتقاد داشت که ریسک طرح لی مینگ کمتر از ییگ یانگ است .
بر اساس قراردادی که در سال 1982 میان ایالات متحده آمریکا و جمهوری خلق چین امضاء شد ، آمریکا متعهد به محدود کردن فروش اسلحه به تایوان شد . بر اساس همین قرارداد ، ایالات متحده ی آمریکا در خواست تایوان برای خرید جنگنده های اف -16 و پس از آن اف 20 ( که با هدف برطرف کردن نیازهای تایوان برای جایگزینی جنگنده های اف 5 خود توسعه داده شده بود ) را رد کرد . هر چند رونالد ریگان رئیس جمهور وقت آمریکا توصیه ی مشاورانش را برای برقراری ارتباط با چین برای مقابله با جماهیر متحده شوروی را پذیرفته بود ولی با این حال تصمیم گرفت که با ایچاد » تعهدات 6 گانه " آمریکا به چین توازنه ای با فرارداد 1982 چین و آمریکا برقرار کند و بنابراین راه برای انتقال تکنولوژی آمریکایی به تایوان هموار شد و پروژه ی جنگنده ی بومی تایوان استمرار پیدا کرد .
طراحی
موسسه توسعه ی صنعت هوایی تایوان در ماه مِی 1982 و پس از شکست ROCAF برای خرید جنگنده های جدید ، رسما پروژه ی ساخت جنگنده ی بومی را آغاز کرد . پروژه به نام An Hsiang (??):Safe Flight) ( پرواز ایمن ) نامگذاری شد و به خاطر سهولت کار توسط طراحان به چهار فاز جداگانه به شرح زیر تقسیم شد :
بزرگترین چالش این پروژه ساخت و توسعه یک پیشران مناسب و یا به دست آوردن یک انجین پیشرفته ی جت مناسب بود . البته گمانه زنی های نیز وجود داشت که پروژه بنا به خواست ایالات متحده از انجین های ضعیف تر به دلایل سیاسی نه دلایل فنی استفاده می کرد زیرا که ایالات متحده نمی خواست که تایوان ، جمهوری خلق چی را تحریک کند و بنابراین دستور داد که جنگنده ی بومی تایوان بردی بیش از اف -5 ائی نداشته باشد و همچنین توانایی حمله به اهداف زمینی اش بیش از اف 16 نباشد . علیرغم تمام دلایل ، بسیاری از مردم اعتقاد داشتند که نمونه های اولیه چینگ کو (F-CK-1 ) به علت انجین های اصلی و اولیه ، قدرت وتوان عملیاتی کمتر از میزان واقعی که می توانست داشته باشد ، داشت .
در ماه آپریل 1997 ، کمپانی آمریکایی لیتون یک قرارداد تولید و توسعه به ارزش 116.2 میلیون دلار با موسسه توسعه ی صنعت هوایی تایوان برای ساخت و تجهیز دریافت کننده اخطار راداری پیشرفته (Improved Radar Warning Receivers (IRWR) ) بست .
البته تایوان طرحی برای تولید موتورهای جت با تراست خشکی حدود 40-50 کیلونیوتون داشت ولی به علت مسائل سیاسی و عدم تمایل آمریکا برای به چالش بر انگیختن جمهوری خلق چین ، کنار گذاشته شد .
سفارش اولیه تولید این جنگنده 250 عدد بود ولی به علت کمبود بودجه و سفارش تعدادی جنگنده ی اف 16 و میراژ فرانسوی در اواسط دهه ی 90 ، تعداد جنگنده های سفارش داده شده به 130 فروند کاهش داده شد . این جنگنده در دو مدل A/B ( چینگ چیانگ ) و C/D ( هسیانگ ژنگ ) تولید شده است که مدل هسیانگ ژنگ دارای زیرسیتم ها جدیدتری است و در دست توسعه می باشد . همچنین تایوان نمونه ی آموزشی این جنگنده که فاقد سیستم های رزمی هست را برای صادرات آماده کرده .
این جنگنده دارای راداری چندحالته ی پالس داپر GD-53 ( GD-53 multi-mode pulse-Doppler ) که بر اساس رادار AN/APG-67(V) توسعه داده شده است را داراست . راداری AN/APG-67(V) در اصل برای جنگنده های اف 20 تایگرشارک توسعه داده شده بود . البته راداری جنگنده ی بومی تایوان از بعضی قطعات رادار Westinghouse AN/APG-66 که برای رادار جنگنده ی F-16 A ساخته شده بود نیز استفاده می کند .
مشخصات
مشخصات کلی :
خدمه : 1 – 2 نفر ( 2 نفره در مدل آموزشی )
طول : 14.21 متر
فاصله ی میان دو بال : 9.46 متر
ارتفاع : 4.42 متر
مساحت بال ها : 24.2 متر مربع
وزن خالص : 6500 کیلوگرم
وزن بارگزاری شده : 9072 کیلوگرم
حداکثر وزن برخاست : 12000 کیلوگرم
انجین : 2 عدد Honeywell F125-70
عملکرد :
حداکثر سرعت : 8/1 ماخ ( 2200 کیلومتر بر ساعت )
برد : 1100 کیلومتر ( 680 مایل ، 600 مایل دریایی )
حداکثر ارتفاع پروازی : 16800 متر ( 55000 پا )
تسلیحات :
توپ : یک عدد توپ 20 میلیمتری M61A1 6-barreled gatling cannon
موشک های قابل حمل و استفاده :
بمب ها :
آونیک :
رادار : GD-53 X-band pulse Doppler
برد موثر اسکن راداری :
تصویری از کاکپیت این جنگنده :
تصاویر :
عکس نمونه ی جدید این جنگنده :
مشخصات موشک Sky Sword I
کلمات کلیدی :
